Gdzie podział się europejski duch przedsiębiorczości?

Finis coronat opus

17 marca 2014 

Prawie dwa tygodnie temu wracałem z Polski przez Addis Abebę. Przede maną w kolejce na lotnisku stała biała młoda kobieta i mężczyzna. Ubrani byli w dżinsy i t-shirty. Rozmawiali po angielsku. Po akcencie domyśliłem się, że on był Niemcem, a ona pochodziła z krajów skandynawskich. Z rozmowy wynikało, że przyjechali do Afryki jako wolontariusze dla organizacji pozarządowych. Młodzi Europejczycy rozmawiali o szkoleniach dla Afrykańczyków.

Nie bardzo dobrze rozumiem, dlaczego tego typu organizacje nazywają się pozarządowe. Działają w ramach tzw. trzeciego sektora i ich działalność jest finansowana przez podatników.

Obok mnie w drugiej kolejce stało dwóch młodych Azjatów. Rozmawiali o interesach, które prowadzą z sukcesem w Afryce. Już na pierwszy rzut oka wyglądali na biznesmenów. Prowadzili żywą dyskusje i co chwilę słyszałem głośny śmiech.

Na lotnisko większość pasażerów stanowili Azjaci. Każdego dnia lotnisko w Etiopii obsługuje kilkanaście lotów do Azji. Z Okęcia są tylko trzy połączenia do Pekinu w tygodniu. I to dopiero od niedawna.

Azjaci przyjeżdżają do Afryki w interesach i zakładają firmy. Europejczycy przyjeżdżają tu z misją, by pomagać Afryce i zakładają w tym celu NGO-sy.

Młodzi ludzie z Europy nie są już chyba zdolni do robienia interesów na tym kontynencie. W Afrykańczykach nie są w stanie dostrzec potencjalnych partnerów do interesów. W głowach mają stereotypowy obraz Afryki ukształtowany przez mass media: wojna, bieda i AIDS. Zatracili zupełnie ducha przedsiębiorczości.

Europa przeznacza ogromne pieniądze na kraje rozwijające się. W tym roku realizowany jest w Lindzie unijny projekt , który ma poprawić zaopatrzenie w wodę. Ten kolejny rządowy projekt to pozorna pomoc, która przyczyni się do korupcji i uzależnieni Zambię od krajów-dawców. Pisała już o tym kilka lat temu zambijska ekonomistka Dembisa Moyo w swoim bestsellerze „Martwa pomoc”.

Do prawdziwego postępu w Afryce przyczyniają się biznesmeni z Azji. Nie mam tu na myśli Chin, które swoje interesy w Afryce robią na styku ekonomii i polityki. Myślę raczej o tysiącach małych firm prowadzonych przez azjatyckich przedsiębiorców. Są obecni wszędzie. Zdominowali handel w większości afrykańskich krajów. To oni zmieniają Afrykę. Każda współpraca oparta na podziale pracy i dobrowolnej wymianie przynosi wszystkim korzyść.

Po południu wylądowałem w Lusace. Na lotnisku znowu większość stanowili Azjaci i Arabowie. Było też kilku białych turystów ubranych w koszule safari. Przed wejściem do terminalu były dwie młode Brytyjki w podziurawionych spodniach i z plecakami. Typowe wolontariuszki. Czy w Europie nie ma przedsiębiorców?

W tym roku dwóch młodych przedsiębiorców z Polski, którzy przyjechali do Lindy za pośrednictwem ASBIRO do pomocy przy budowie, założyło firmy w Zambii. Projekt przedszkole dla przyszłych przedsiębiorców przynosi pierwsze efekty. I to jeszcze w trakcie budowy. Czekamy na kolejnych wolontariuszy…

Zdjęcie u góry: Reklama projektu unijnego w Lindzie. Fot. Jacek Gniadek SVD.